Insan kendi dogdugu gunu hatirlamaz ama o gun ile ilgili anlatilanlari hatirlayabilir. Ben de kendi dogdugum gunun nasil bir gun oldugunu her dogum gunumde anacigima sormusumdur.  Onun hatirladiklarini ben de  hep soyle hatirlarim:  Bir Pazartesi gunuymus.  Yillardan gunes takvimine gore 1959, aylardan Mayismis.  Bilinen hesaplara gore de annem bana daha ilk gunden hamile kalmis.  Yani bana gore annem daha cicegi burnunda bir yeni gelin iken ben dogmusum ve onu anne, babami da baba yapivermisim.  Dogum yerim Cankiri'dir.  Cankiri'yi hic bilmem.  Ilgaz Daglarina giderken icinden bir kere gectim.  O zamanlar ben de anne idim ve yanimda kizimiz Ilgaz da vardi.  Ona 'Ben bu sehirde dogmusum' derken en az onun kadar yabancisiydim sehrin.  Ama annem anlatir:  Annem de ben dogdugum yil yabancisiymis sehrin.  Daha o yil tasinmislar ve iyi ev sahiplerinden baska sehirden kimseyi tanimamislar.  Gebe yeni geline bu evsahipleri cok iyi davranmislar.  Dogum sancilarim iste bu iyi insanlarin kiralik evinde zamani gelince, bir gun onceden baslamis ve annemi sinemanin yanindaki Cankiri Devlet Hastanesi'ne getirmisler.  Duvarlari beyaz renkli ve yuksek tavanli bir odaya koymuslar.  Yerden yuksekligi nerede ise adam boyu olan bir yataga yatirmislar.  Annem o yataga cikmanin zor oldugunu soyler.  Disarida bardaktan bosanircasina bir Mayis yagmuru yagiyormus.  Odanin penceresinden disarinin yagmur  sesleri geliyormus.  Annem butun gece sancisini unutabilmek icin olsa gerek bu yagmur seslerini dinlemis durmus.  Anneme sancilari sirasinda bir ebe kadin yardim etmis.  Hatta  kolaylik olsun diye annemin uzerine cikip gece boyu bastirmis. 

Ben iceride yagmurdan ve anneme verdigim sancidan habersiz neler hissediyordum tabii ki Allah bilir!   Annem bu sirada neler dusunuyordu acaba?   Hic olecegi korkusuna kapildi mi ki?   Benim kiz mi oglan mi olmami istiyordu ki?   Ama eger oglan olmazsam babamin cok hayal kirikligina ugrayacagini zannediyor olmaliydi.   Zira genc bir tegmen olan babam, arkadaslari ile iddiaya giriyormus: 'Erkek adamin erkek oglu olur!' gibisinden.  Annemin tek tercihinin ise saglikli ve hayirli bir evlat olmam uzerine olduguna da ben iddiaya girebilirim. Zira canla basla dogumu yapan ve sagligin herseyden daha onemli olduguna fiziksel olarak dogum anlarinda en cok yaklasan annem!   Cektigi sikintiyi da bir Allah bilir bir de kendisi!   Eminim babam da hem annemin hem de benim sag salim bu mucadeleden cikabilmemiz icin hastane kapisinda beklerken, yani is gercekten ciddiye bindigi anda dua etmistir.  


Ertesi gun ikindiye dogru dunyaya gozlerimi acmisim. Annem zamanin ikindi oldugunu ezan seslerinden biliyor olmali.  Oyle ise saatlerden de ogleden sonra dorde yakin bir zaman!   Beni ebe dogurttuguna gore onun kucagina cikmis olmaliyim. Boylece kirmizi suratli ve kara sacli bir kiz bebek oldugumu ilk bu ebe kadin gormus. Simdi kimbilir kacinci olum yildonumu olmustur. Hem nereden biliyorum ki oldugunu, belki de hala yasiyordur.   Allah ondan razi olsun!   Beni de dogurttu ya!  Icinden dogurttugu her bebege dua ettigi gibi bana da dua etti mi ki?  Ne diye dua ederdi acaba?  Bir besmele ceker arkasindan da 'Masaallah! Masaallah!' derdi belki.  Annem kendine geldikten ve beni kucagina aldiktan sonra bu ilk karsilasma ani icin ise hep soyle der:  'Ayy ne de cirkin bir bebek!  Bakin ayol bunun gozleri de sasi.'  Canim Nuray halacigim o anda annemin yanindadir.  O da bana bakar ve sasi da gozuksem beni sevdigini daha o anda anlar.  Babam da anneannem de gelirler.  Onlar da benim sasi sasi ve saskin saskin bakan gozlerime bakip beni pek severler. 

Oglen saatlerinde acikirlar ve bolumun mutfagina giderler, mikrodalga firinin onunde siraya girerler ve bekli de benim hakkimda konusurlardi.  Ne derlerdi ki benim hakkimda?  Aksamlari copleri almaya gelen  isci, yikama odasinda calisan ve kapi gorevlileri de farkederlermiydi yoklugumu?  Benim yoklugum en cok nasil hissedilirdi acaba?   Neyimin yoklugu ile?  Eminimki bunlarin hicbirisi yerleri doldurulamayacak seyler degillerdir.  Ben de digerleri , sizler gibi olumluyum ve iste geldim iste gidiyorum.  Yarin olecek olsaydim gun bensiz dogacakti ya, komsularim da artik gozlemeyeceklerdi 90 millik yoldan gelip gelmedigimi; kimse duymayacakti kapinin zilini cocuklugumdan beri adetim uzerine uc kere ust uste caldigimi; 'Huu hu ben geldim,yemek hazir mi, bana mektup var mi?' dedigimi.  Sonra ay da evimizin daminin ustunde onunla yarisarak parildayan yildizlar da bensiz parlayacaklardi.  Iste ben oldugume, butun severek yapip da yapamayacagim herseye, nasil ve nerede durulup nasil ve nerede gomuldugume gam yemezdim eger yarin olseydim.  Bir caresi bulunurdu elbette, su dunyanin Shrewsbery'sinde de butun bu isler icin.  Hem eger hemen yarin olseydim cok sukur ben inaniyorum bir ote dunya olduguna, nasil oldugunu bir yuce Allah'in bildigi; yeniden dirilecegime butun aklimla!  Eger ben yarin olseydim yesem yesem yeni dogan gune erkenden kalkip sabah yelini almayanlar icin, cocuklari ile yeterince birlikte olamayanlar icin, islerini hic olmeyecekmis gibi severek yapamayanlar icin, eslerine iyi bir hayat arkadasi olamayanlar icin en cok da gece oldugunda gokyuzunde parildayan o guzelim ayi ve yildizlari goremeyenler, ne olursa olsun dogdugu gune ve hayatina sukredemeyenler icin; Zerrin, olum bahane bir sigara daha yaktigi, Bahadir olum bahane bir resim daha yapmadigi ve de okuyamayacagim o cok guzel kitaplarim icin gam yerdim.

HOME PAGE

TÜRKÇE
Içindekiler