|
1-
Ciglik
Cigliga...
Kucuk bir cocuk icimde yasatmaya calistigim
Mutlu
Guler
yuzlu
Al
yanakli bir bebekti ilk rastlastigimizda
Simdi
en sevdigi oyuncak ayisi elinden alinmiscasina
Ciglik
cigliga
Minicik
bir bebekti
Ilk
tanistigimizda
Binlerce
hayali vardi
Yasama
dair
Hic
buyumesin istediydim
Hic
bilmesin renklerden maviyi siyahi sariyi
Hep
pembeyi tasisin kalbinde
Hic
gecmesin yasamin bu kiyisina
Olmadi
Buyuyuverdi
Beni
hic dinlemedi
Simdi
ciglik cigliga bebegim
Ciglik
cigliga
2-
Martilar
gibi
Ayni
martilar gibiyiz kardesim
Sende
bende
hep ciglik cigliga
Ne
sen
durup dinliyorsun beni
Ne
de ben seni
Sagariz
sanki
Kalplerimizin
sesine
Ne
sen beni
Ne
de ben seni
Hic
dinlemiyoruz
Dedim
ya
Ayni
martilar gibiyiz kardesim
3-
Yipranmis Anilar
Hep tanidigim bu koca sehir
Ilk
heyecanlarimi paylastigim
Sokaklarina
gozyaslarimi akittigim
Koca
Istanbul;
Nasilda
uzaktan bakiyorsun bana
Bilmezmis
gibi
Sana
sevgimi,
hasretimi.
Hep
anlamaya calistigim,
Guzel
sehir
Niye
kisildi sesin oyle? Niye
fisildamiyorsun artik kulagima.
Sahte bir dostluk oyununu paylasan
Iki
yabanci miydik yoksa?
Ben
gencligimin,
sen gecmisinin
sarhoslugunda
yipranmis
hayallerimizle
ikimizde kayip mi olmistuk o koca kalabalikta?
|
4-
Yabancilasmak
Soguk
ve sehirler arasi yollarda vazgectim cocuk olmaktan
diyor
Yilmaz
Erdogan
Hep
kendi cocuklugumu okurum
O siirin
satir aralarindan
Komik
gelecek
Hayalleri
yasamissin
Soyleniyorsun
diyecek bir cogu
Ama
ben
Ny-Istanbul
arasi yollarda yitirdim hayallerimi
Ve
buldugum hep korktugumdu:
Ait
olamadan yasamayi ogrendim
En
sevdiklerime,
her
seyden ote
kendim
sandigim kisiye
Yabancilasma
oyunu belli belirsiz
kapi
araligindan sessizce
suzulen
mum isigi gibi
icime
doldugunda
yuregim
kaskati olmustu
kimse
fark edemedi
Ny-Istanbul
arasi
12
saat suren
ucak
yolculuklarinda ogrendim
cesur
olmayi,
baglanmamayi
goz
yaslarim hep kalbime doldu
oylesi
soguktu ki
kalbim
dondu
yeni
dostluklar buldum
eskilerini
birer birer yitirirken
yine
de hep actim
sirdas
oldugum Istiklal caddesi bile yabancilasirken
utangac
bir suskunluk icinde
issiz
Long Island sokaklari
kucak
acsalarda oksuzlugume
kalbim
yine de boslukta kaldi
sessizce
agladim
kimselere
duyuramadim
"niye
acele ettin buyumeye" diye
soruyorsunuz
simdi
"caresizdim"
zannedersem
her
gozumu kirpisimda
baska
bir yabanciliga uyandim
her
zamani durdurmak istedigimde
akreple
yelkovan daha bir aceleyle
opusup
beni
tam kalbimden vurdu
ben
kendimi yitirdim
kimse
fark etmedi
ben
bittim!
E-mail to Evren SEL:
Evbabe7800@aol.com
|
